Przewodniczący Episkopatu: kard. Zenon Grocholewski odszedł do Domu Ojca po wielu latach służby Bogu i ludziom
Po wielu latach pełnej poświęcenia służby Bogu i ludziom w Polsce i na świecie odszedł do Domu Ojca kard. Zenon Grocholewski – napisał na Twitterze w kondolencjach po śmierci kard. Zenonana Grocholewskiego Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki. Kard. Grocholewski zmarł 17 lipca 2020 r. w Rzymie.
foto: episkopat
Przewodniczący Episkopatu zachęcił do modlitwy za zmarłego kardynała. „Módlmy się, by Pan przyjął go do grona zbawionych i obdarzył pokojem. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie…” – czytamy w kondolencjach.
Zenon Grocholewski urodził się 11 października 1939 r. Bródkach (woj. poznańskie). Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Wolsztynie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. 27 maja 1963 otrzymał święcenia prezbiteratu z rąk Antoniego Baraniaka, arcybiskupa metropolity poznańskiego.
Od 1966 przebywał w Rzymie, gdzie najpierw studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1972-1999 był pracownikiem w Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, od 4 października 1998 r. na stanowiska prefekta. Był prezesem Sądu Kasacyjnego Państwa Watykańskiego.
21 grudnia 1982 papież Jan Paweł II mianował go sekretarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i biskupem tytularnym Acropolis. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1983 w Bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk papieża. 16 grudnia 1991 r. został mianowany arcybiskupem.
W listopadzie 1999 r. z mianowania Jana Pawła II został prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej oraz wielkim kanclerzem Uniwersytetu Gregoriańskiego. W 2001 r. został kardynałem diakonem z kościołem tytularnym św. Mikołaja w Więzieniu, 21 lutego 2011 r. promowany do rangi kardynała prezbitera. W 2015 r. mianowany został członkiem kolegium ds. odwołań od wyroków dotyczących przestępstw zastrzeżonych w Kongregacji Nauki Wiary. 31 marca 2015 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu prefekta Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.
Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. 11 października 2019 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 9 listopada 2009 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Był wybitnym znawcą prawa kanonicznego, autorem ponad 550 publikacji w 12 językach. Poza językiem polskim posługiwał się także językiem włoskim, łaciną, francuskim, hiszpańskim i angielskim.
Tytuł doktora honoris causa przyznały mu: Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie (1998), Katolicki Uniwersytet Lubelski (1999), Uniwersytet w Pasawie (2001), Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie (2002), Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2004), Uniwersytet Śląski w Katowicach (2010), Uniwersytet Katolicki w Rużomberku (2013), Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu (2018) Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie (2019).
Był laureatem Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL, a także Diamentowego Feniksa 2017 przyznanego przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich.
W 2010 za wkład w dzieło pojednania został uhonorowany Komandorią Missio Reconciliationis.
BP KEP/ Wikipedia
Zenon Grocholewski urodził się 11 października 1939 r. Bródkach (woj. poznańskie). Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Wolsztynie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. 27 maja 1963 otrzymał święcenia prezbiteratu z rąk Antoniego Baraniaka, arcybiskupa metropolity poznańskiego.
Od 1966 przebywał w Rzymie, gdzie najpierw studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1972-1999 był pracownikiem w Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, od 4 października 1998 r. na stanowiska prefekta. Był prezesem Sądu Kasacyjnego Państwa Watykańskiego.
21 grudnia 1982 papież Jan Paweł II mianował go sekretarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i biskupem tytularnym Acropolis. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1983 w Bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk papieża. 16 grudnia 1991 r. został mianowany arcybiskupem.
W listopadzie 1999 r. z mianowania Jana Pawła II został prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej oraz wielkim kanclerzem Uniwersytetu Gregoriańskiego. W 2001 r. został kardynałem diakonem z kościołem tytularnym św. Mikołaja w Więzieniu, 21 lutego 2011 r. promowany do rangi kardynała prezbitera. W 2015 r. mianowany został członkiem kolegium ds. odwołań od wyroków dotyczących przestępstw zastrzeżonych w Kongregacji Nauki Wiary. 31 marca 2015 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu prefekta Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.
Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. 11 października 2019 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 9 listopada 2009 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Był wybitnym znawcą prawa kanonicznego, autorem ponad 550 publikacji w 12 językach. Poza językiem polskim posługiwał się także językiem włoskim, łaciną, francuskim, hiszpańskim i angielskim.
Tytuł doktora honoris causa przyznały mu: Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie (1998), Katolicki Uniwersytet Lubelski (1999), Uniwersytet w Pasawie (2001), Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie (2002), Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2004), Uniwersytet Śląski w Katowicach (2010), Uniwersytet Katolicki w Rużomberku (2013), Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu (2018) Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie (2019).
Był laureatem Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL, a także Diamentowego Feniksa 2017 przyznanego przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich.
W 2010 za wkład w dzieło pojednania został uhonorowany Komandorią Missio Reconciliationis.
BP KEP/ Wikipedia
Komentarze